Strategia handlowa wsparcia i oporu (S&R)

Strategia handlowa wsparcia i oporu określa podejście do analizy technicznej skupiające się na koncepcji poziomów ceny działających w charakterze barier. Dowiedz się więcej o tej strategii w naszym przewodniku.

Strefy wsparcia i oporu (S&R) są niezwykle ważnymi wskaźnikami w analizie technicznej. Kluczowe dla każdego rynku finansowego, poziomy wsparcia i oporu reprezentują zasadniczo popyt i podaż w formie przepływu zleceń, który może ulegać gwałtownym zmianom. Wskaźniki wsparcia i oporu określają ustalone poziomy, na których spodziewane jest zatrzymanie i odwrócenie ruchu ceny aktywa. Ta powszechnie stosowana metoda analizy technicznej pozwala szybko uzyskać z wykresu ceny trzy kluczowe informacje:

1. Potencjalny kierunek rynku
2. Sugerowane punkty wejścia na rynek
3. Punkty, w których należy rozważyć wyjście z rynku

Wsparcie określa poziom, na którym zwykle zatrzymuje się spadek ceny rynkowej. W tym punkcie popyt staje się wystarczająco silny, by sugerować potencjalne zatrzymanie spadku ceny. Oznacza to, że po osiągnięciu tego pułapu cena z większym prawdopodobieństwem zmieni kierunek, niż będzie kontynuować spadek.

Niemniej, istnieje wciąż możliwość, że cena przekroczy poziom wsparcia, kontynuując trend spadkowy do czasu napotkania kolejnego poziomu wsparcia.

Opór jest przeciwieństwem wsparcia. Przy tym poziomie podaż wzrasta wystarczająco, by potencjalnie zatrzymać dalszy wzrost ceny. Określa on pułap, przy którym dalszy wzrost ceny napotka opór. Podobnie jak przy poziomie wsparcia, cena z większym prawdopodobieństwem odbije się od tego poziomu, zamiast go przekroczyć. Jeżeli to nie nastąpi, istnieje możliwość utrzymania się wzrostu ceny do czasu napotkania następnego poziomu oporu.

Koncepcja wsparcia i oporu obejmuje poziom wsparcia, czyli „podłogę” ceny rynkowej, oraz poziom oporu, czyli „sufit”. W tej koncepcji instrument handlowy jest niczym gumowa kulka odbijająca się w pomieszczeniu. Raz uderza ona w podłogę, a innym razem odbija się od sufitu. W tej analogii piłka, tj. instrument handlowy, może też potencjalnie wejść w stan konsolidacji między strefami wsparcia i oporu.

Liczby Fibonacciego, opracowane przez trzynastowiecznego włoskiego matematyka, Leonardo Fibonacciego, stały się popularnym elementem wielu wskaźników technicznych, w tym wsparcia i oporu.

Ciąg liczb Fibonacciego: 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144 jest często wykorzystywany do wyznaczania punktów wejścia w handlu kryptowalutami, akcjami, towarami, walutami (forex) oraz indeksami w okresach panowania trendów rynkowych.

Liczby zniesień Fibonacciego są wykorzystywane do wyznaczania potencjalnych punktów wejścia w okresach trendów rynkowych, czyli momentów, w których może dojść do odwrócenia trendu. Jeżeli rynek znajduje się w trendzie zwyżkowym, używa się liczb Fibonacciego z dołu do góry. Natomiast w przypadku rynku zniżkującego stosuje się liczby w kolejności z góry na dół.

Strefy wsparcia i oporu można zidentyfikować przy pomocy analizy wcześniejszych ruchów cenowych, formacji na wykresach lub wskaźników technicznych, takich jak średnie kroczące. 

Strefy wsparcia znajdują się zwykle w pobliżu wcześniejszych minimów ceny, podczas gdy strefy oporu leżą zwykle w okolicach maksimów. Zidentyfikowanie tych poziomów może potencjalnie pomóc w wyznaczaniu punktów wejścia i wyjścia z transakcji.

Przykłady stref wsparcia i oporu obejmują:

• Średnie kroczące. Są to proste naniesione na wykres, które łączą średnie ceny zamknięcia papieru wartościowego w określonym przedziale czasowym.

• Linie trendu. Te proste łączą maksima i minima ceny papieru wartościowego w określonym przedziale czasowym.

• Skoki wolumenu. To obszary wykresu, w których wolumen transakcji na papierze wartościowym gwałtownie wzrasta, wskazując na prawdopodobną zmianę ceny.

• Okrągłe liczby. To obszary wykresu, w których cena papieru wartościowego napotyka trudności z przekroczeniem określonych pułapów ceny.

• Zniesienia Fibonacciego. To obszary wykresu, w których cena papieru wartościowego napotyka trudności z przekroczeniem określonych poziomów Fibonacciego.

Jak stosować wsparcie i opór w handlu? Oto cztery najpopularniejsze strategie handlowe wsparcia i oporu:

• Handel w zakresie

Handel w zakresie (range trading) występuje w obszarze między liniami wsparcia i oporu. Inwestorzy starają się kupować po cenie wsparcia i sprzedawać po cenie oporu. Należy zaznaczyć, że wsparcie i opór nie zawsze przyjmują postać idealnych prostych na wykresie. Czasami występują wokół nich szumy, które zaburzają przebieg prostej. Zadaniem inwestorów jest zidentyfikowanie zakresu handlu, czyli obszarów wsparcia i oporu.

^{*Wyniki historyczne nie są niezawodnym wskaźnikiem przyszłych rezultatów}

Inwestorzy starają się znaleźć punkty wejścia długich pozycji, gdy cena odbija się od poziomu wsparcia, a kiedy utrzymuje się blisko poziomu oporu, poszukują okazji do otwarcia krótkich pozycji. Warto również pamiętać, że cena aktywa może przekroczyć wyznaczone granice, przez co warto rozważyć ustawienie zleceń stop loss^* poniżej poziomu wsparcia dla długich pozycji lub powyżej poziomu oporu w przypadku krótkich pozycji.

• Handel na wybiciach

Po okresach niepewności następuje często wybicie ceny, które zapoczątkowuje nowy trend. Inwestorzy mogą starać się wychwytywać wybicia poniżej poziomu wsparcia lub powyżej poziomu oporu, aby czerpać zyski z potencjalnego utrzymania dynamiki w obranym kierunku.

^{*Wyniki historyczne nie są niezawodnym wskaźnikiem przyszłych rezultatów}

• Handel na linii trendu

Strategia handlu na linii trendu sugeruje wykorzystywanie linii trendu jako wsparcie lub opór. Inwestorzy kreślą linię na wykresie łączącą kilka maksimów w trendzie spadkowym lub minimów w trendzie wzrostowym. Jeżeli trend jest silny, cena może odbić się od linii trendu i kontynuować ruch w jego kierunku. W takiej sytuacji inwestorzy dobierają punkty wejścia zgodnie z kierunkiem trendu.

^{*Wyniki historyczne nie są niezawodnym wskaźnikiem przyszłych rezultatów}

• Handel na średnich kroczących

Średnie kroczące mogą pełnić rolę dynamicznego wsparcia i oporu. Tradycyjnie popularnością cieszą się średnie kroczące z 20 lub 50 okresami, choć można je dostosować do odpowiednio 21 i 55 okresów, aby włączyć w nie liczby Fibonacciego.

^{*Wyniki historyczne nie są niezawodnym wskaźnikiem przyszłych rezultatów}

Na powyższym przykładzie widać, że średnia krocząca z okresem 55 początkowo znajdowała się powyżej linii ceny, formując linię oporu. Po odwróceniu kierunku ceny, średnia zaczęła zaś funkcjonować jako dynamiczny poziom wsparcia. Te linie pomagają inwestorom określić, czy dany trend rynkowy zostanie prawdopodobnie utrzymany, czy też zbliża się moment wybicia.

^*Zlecenia stop loss mogą nie być gwarantowane.

Jako jeden z kluczowych elementów analizy technicznej, poziomy wsparcia i oporu tworzą podstawę wielu narzędzi analitycznych. Wyznaczenie przyszłego poziomu wsparcia może zapewnić precyzyjne informacje na temat pułapu, który może podtrzymywać cenę aktywa.

Analogicznie, wyznaczenie poziomu oparcia może być równie korzystne, gdyż pozwala ustalić potencjalnie niekorzystny dla długich pozycji poziom ceny.

Istnieje wiele metod identyfikacji poziomów wsparcia i oporu, ale ich interpretacja pozostaje niezmienna: wskaźniki wsparcia i oporu pozwalają potencjalnie przewidzieć kierunek ruchu ceny aktywa bazowego. To podstawowe narzędzie analizy technicznej jest stosowane jako metoda prognozowania ruchu ceny aktywa i pomaga inwestorom wyznaczać potencjalne punkty kupna lub sprzedaży.

Wsparcie i opór to określone poziomy ceny na wykresie, które powinny szacunkowo przyciągnąć największy wolumen transakcji kupna lub sprzedaży. Wsparcie to poziom, który z dużym prawdopodobieństwem zahamuje dalszy spadek ceny, natomiast opór oznacza poziom, na którym zatrzyma się ruch wzrostowy ceny.

Warto pamiętać, że podobnie jak wszystkie inne strategie handlowe, strategia wsparcia i oporu nie jest doskonała, przez co należy zawsze opierać się na własnej analizie, zachowywać ostrożność i unikać ryzykowania środków, na których stratę nie można sobie pozwolić.